Միջազգային մամուլից կարևոր իրադարձությունների մասին ենք տեղեկանում, նախ հայտնի է դառնում Իսրայել-«Հեզբոլլահ» հրադադարի մասին լուրը, որն Իսրայելի նախկին պաշտպանության նախարար Լիբերմանը որակում է որպես կապիտուլյացիա՝ Իսրայելի հյուսիսային շրջանների բնակիչների համար:

Ելնեմ հավաքեմ տերևներ ցաված ՈՒ դափնեպսակ հյուսեմ ես մի պերճ, Տանեմ հագցնեմ Քիրսին խռոված Թաքուն մրմնջամ՝ կգանք, դու իմ խի՜ղճ...

Ոմանց այս ամենը կարող է մղձավանջային երազ թվալ կամ երազում տեսած մղձավանջ, որին ոչ մի կերպ պետք չէ հավատալ: Ոմանց էլ կարող է թվալ, թե Միացյալ Նահանգների, Մեծ Բրիտանիայի, Ֆրանսիայի և ԱՄՆ- ի գլխավորած հավաքական Արևմուտքի կազմում գտնվող առավել ռազմատենչ մի քանի այլ պետությունների ռազմաքաղաքական ղեկավարները պարզապես խելագարներ են, որոնք եթե հոգեբույժի կողմից ստուգվեն, «գժի թուղթ» կստանան: Բայց, խնդրում եմ հավատացեք, նրանք հոգեկան հիվանդներ չեն՝ նշված ախտորոշման մասնագիտական, բժշկագիտական իմաստով:

Իրանը և Ադրբեջանը համատեղ զորավարժություններ են անցկացնում։ Մի քանի օր տևող զորավարժության ժամանակ խաղարկվում են բացառապես հատուկ ջոկատայինների մասնակցությամբ բարդ ռելիեֆային պայմաններում համատեղ գործողություններ՝ առանց ծանր զինտեխնիկայի։

Ամեն մի աշխարհակարգ ուժային կոմպրոմիս է ուժեղների ու հզորների միջև, մյուս կողմից էլ, յուրատեսակ կոմպրոմիս է հզոր ուժեղների ու թույլերի իրավունքի միջև։

ՆԱՆԵ - Տատի՛կ, այս տարի Ձմեռ Պապիկին չեմ ծանրաբեռնի իմ նվերներով։ ՏԱՏԻԿ - Ինչու՞։

Գոյության համար հավերժական պայքարում հակամարտող կողմերը կարող են գտնվել կենսաբանական ու սոցիալական կյանքի տարբեր պայմաններում ու մակարդակներում:

Ես քո հասցեն եմ փնտրում ամենուր, Իմ նամակներն են դարձել անհասցե, Գարուն քաղաքից դու դարձել ես հուր, Վառում կարոտներս, իմ Ստեփանակե՜րտ...

Միջազգային անվտանգության հարցերում անպատրաստ այն գործիչները, ովքեր պնդում են, թե Հայաստանն ի վիճակի չէ դիմադրելու Ադրբեջանին, պարզապես չեն կարողանում դասեր քաղել անցյալ կամ թեկուզ ընթացիկ պատերազմներից։

Այն ո՜վ է ասում, թե Արցախ չկա, Մնացել է նա յոթ սարի ետև, Նայեք աչքերին սպասող աղջկա. Սիրածը կռվից չի վերադարձել...